بهترین تصاویر دربی ـ علی کاوه

با عکاس‌های ورزشی در تعقیب دربی (۸)

علی کاوه نامدارترین عکاس ورزشی مطبوعات ایران محسوب می شود که کارهایش از دهه ۱۳۴۰ در رسانه های ایران به چاپ می رسید.

به گزارش "توپ"، علی کاوه همچنان پرانرژی و سرحال بی توجه به گذر عمر مشغول کار و فعالیت جدی در ورزش ایران است. او متولد سال ۱۳۲۵ در آمل است و از دهه ۱۳۴۰ در تهران به این کار مشغول بوده که یادگار دوران طولانی کاری اش به جای ماندن هزاران عکس جذاب و تاریخی از فوتبال و سایر ورزش های ایران است.

در ادامه انتشار عکس های عکاسان ورزشی ایران از دربی ها، سری به آرشیو منحصر به فرد و فوق العاده علی کاوه زدیم و او سه فریم عکس از روزهای دوردست دربی را برای خوانندگان ورزش سه رو کرد. عکس هایی که هر کدام تاریخ بخصوصی دارند.

ضمن مرور مصاحبه از این عکاس قدیمی، عکس های جالب و فوق العاده او را هم تماشا می کنیم.

*سال ها کار در رول فلکس آلمانی که هر دوربین ۱۲ عکس نمی گرفت و فیلمی که در دوربین قرار می گرفت هم ۶ در ۶ بود(یعنی ۶ سانتیمتر در ۶ سانتیمتر). در بازی های مهم در نهایت اگر خیلی اسراف می کردیم ۱۰۰ فریم می گرفتیم و مثل حالا نبود که هر عکاس بتواند به صورت نامحدود عکس بگیرد.

*کیهان ورزشی و دنیای ورزشی اسلاید می گرفتند و روزنامه ها عکس سیاه و سفید می گرفتند؛ من هم در بازی های مهم دو حلقه عکس سیاه و سفید و یک حلقه اسلاید می گرفتم.

*عکسی که برایش پاداش گرفته ام؛ حسن روشن و رضا وطنخواه در دربی سال ۱۳۵۳. کاراته بازی در روزهایی که تازه فیلمهای بروسلی در ایران مد شده بود .

*تعداد عکاس ها در بازی پرسپولیس و استقلال به ده نفر می رسید؛ آدم هایی مثل برادران مرحوم زرافشان(باقر و حاج اسماعیل)، محمود نیری، یونس علی شیری، محمد صیاد و ... گاهی مواقع موسسه کیهان برای بازی های مهم، عکاس های بیشتری می فرست و عکاسانی مثل حسین پرتوی که عکس همافرها و بیعت شان با امام در روز نوزده بهمن به یاد داریم، برای گرفتن عکس به ورزشگاه می آمدیم.

*در آن سالها نور امجدیه کم بود و عکس های روز ما بهتر در می آمد. اما یک تکنسین به نام آقا محرم داشتیم که اسلایدها را شارژ می کرد تا کیفیت بهتری پیدا کند و وضوح عکس بالا می رفت. من چون درس نخوانده بودم خیلی تلاش کردم این کار (شارژ کردن اسلاید) را یاد بگیرم. من در کار ظهور اسلاید کیهان هم بودم و سعی می کردم کار را یاد بگیرم؛ مثلا اصطلاحاتی مثل داروی اول (که انگلیسی تلفظ می شد) را می دانستم و آنقدر با داروهای مختلف انجام دادم تا بالاخره فهمیدم از این ۷ دارو فقط یک دارو عمل می کند و کار را انجام دادم. آنقدر از این کشف خوشحال بودم که برای خودم می رقصیدم.

قهرمانی استقلال در دومین دوره جام تخت جمشید  در ۲۷ آذر ۵۳ ؛ با ستارگانی مثل علی جباری و  غلامحسین مظلومی و....

*آن وقت ها بازار مطبوعات ورزشی ایران دست دنیای ورزش و کیهان ورزشی بود که شنبه ها صبح چاپ می شدند و این دو نشریه مثل استقلال و پرسپولیس نبرد سنگینی داشتند. من همیشه شنبه های عکاس های دنیای ورزش و کیهان ورزشی را نگاه می کردم تا ببینم کدام عکس ها را خورده ام و تلاش می کردم بهتر شوم.

*از بین بازیکنان قدیمی محمود خوردبین خوش قیافه ترین و فوتوژنیک ترین بازیکنی بود که به یاد دارم و همیشه تلاش می کردم او را در قاب عکس هایم داشته باشم. خدا بیامرز عزت جان ملکی برعکس محمودخان(باخنده).

*پرسپولیس با جام مربوط به قهرمانی در لیگ اول تخت جمشید. البته این کاپ سال ۵۳ آماده شد و در هفته ۲۰لیگ دوم تخت جمشید در ۱۳ آذر ۱۳۵۳ به سرخپوشان اهدا شد. چشمان سبزرنگ حسین کلانی و چهره جنوبی مرحوم مهراب شاهرخی این عکس را درخشان تر کرده است.

*از فوت ابراهیم آشتیانی خیلی ناراحت شدم؛ چون از این آدم فقط خاطره خوب دارم. او فوتبالیست درجه یک و با سوادی بود و بعدها استاد دانشگاه هم شد. جالب است که همیشه هر وقت پرسپولیس بازی داشت غیرممکن بود که عکسی از او و علی پروین نگیرم، چون آنها در کنار هم بهترین زوج فوتبال ایران بودند. روح ابراهیم آشتیانی شاد.